Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility

Witamy na stronie Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. Witolda Gombrowicza w Kielcach.

Zapraszamy do korzystania ze zbiorów.

Kontakt z Wypożyczalnią:

poniedziałek, wtorek, czwartek, piątek: 9:00-19:00; środa, sobota: 9:00-15:00

Na zdjęciu członkowie klubu.
Na zdjęciu członkowie klubu.
Na zdjęciu członkowie klubu.

Dnia 12.09.2022 roku odbyło się spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki działającego przy Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Kielcach.Uczestniczyło w nim 10 Pań. Rozmawiałyśmy o książkach:


Kazuo Ishiguro „Pogrzebany olbrzym” to powieść napisana w konwencji baśni dla dorosłych. Akcja toczy się w okresie wczesnego chrześcijaństwa, przed laty, po zwycięstwie króla Artura i po walkach między Saksami, a Brytami. Bohaterowie - małżeństwo staruszków Axl i Beatrice żyją głęboko w górach, w domach wydrążonych w skałach. Ciężko pracują, ale nie mają zysków, ponieważ klątwa smoczycy Querig wywiera olbrzymi ujemny wpływ na ich życie. Objawia się w postaci zasłony niepamięci, tzn. utraty przez ludzi pamięci wstecznej i obecnej. Staruszkowie wybierają się w daleką podróż, nieznaną, do utraconego przed laty syna. Przypomnieli sobie, że mieszka on w odległej wiosce, czeka na nich, więc postanawiają wybrać się do niego. W trakcie podróży po górach, mocno zagęszczonych lasach, spotykają różne postacie, jak chłopca Edwina porwanego przez ogry, saksońskiego wojownika- Wistana, lorda Gawaina - rycerza Okrągłego Stołu, bohaterskiego króla Artura, zakonnika Jonasa i innych. Podczas spotkań toczyły się między nimi bardzo ciekawe rozmowy, np. na temat chrześcijaństwa, czy można go łatwo przekupić odmawiając kilka modlitw i zadając sobie cierpienie. Odpowiedź: Nasz bóg jest bogiem miłosiernym i wam poganom niełatwo go zrozumieć. Aby dostać się do swego syna małżeństwo musi przepłynąć na wyspę przy pomocy łódki przewoźnika i zdać specjalny egzamin, że łączy ich miłość. Czytając zdawałam sobie sprawę, jakie znaczenie ma pamięć, jak powoli toczy się życie starszych ludzi. Często ogarnia ich melancholia i refleksyjny nastrój, myśli, o potędze miłości, zdradzie, okrucieństwie, przebaczaniu i to jest życie. W końcu smoczyca zostaje zabita, mgła zapomnienia opada. I znów budzi się zapiekła zemsta i nienawiść. Olbrzym, którego głęboko pogrzebano budzi się. Kiedy powstanie, więzy wszelkiej przyjaźni pękną. Czy nie lepiej byłoby żywić smoczycę mgłą zapomnienia? Nie da się wszystkiego zapomnieć, nie czuć chęci odwetu. Czy rację mieli mnisi? Nasuwają się też pytania: czy mgła zapomnienia jest dobrem czy złem? Czy przyjaźń jest na zawsze?, czy nasze ego zawsze musi zwyciężać? A prawo zemsty jest nade- i przede wszystkim? Czy prawo odwetu jest moralnie uzasadnione? I z tymi pytaniami zostawia nas autor i recenzująca. „Pogrzebany olbrzym” to nie jest powieść fantastyczna, ale oryginalna, nieoczekiwana i napisana kunsztownym językiem książka z intrygującym zakończeniem. Ja zachęcam do jej przeczytania. Jedynie miłośnicy typowej fantastyki mogą się nieco rozczarować.

Elżbieta Nowak


Rozmawiałyśmy także o książce Yossa „Siedem grzechów kubańskich”. Jest to zbiór siedmiu opowiadań sprzed blisko 20 lat. Bohaterami są sfrustrowani, zagubieni, rozczarowani mieszkańcy Hawany wśród których znajduje się między innymi leniwy dziennikarz, zazdrosna kobieta, cieśla, dorobkiewicz, babcia kochająca nade wszystko słodycze. Autor przekazuje w swoich opowiadaniach główne grzechy jak: łakomstwo, gniew, lenistwo, chciwość, rozwiązłość, zazdrość, pycha. Ale to tylko przykrywka, aby pokazać zwykłe, twarde życie kubańczyków w czasie komuny, trudną rzeczywistość. Jest w niej babcia, która zmarła z łakomstwa, jest także mały chłopiec, który kolekcjonuje etykiety produktów żywnościowych, których nie ma na półkach sklepowych. Jest młoda dziewczyna, która woli zarabiać na życie swoimi wdziękami, niż stać na kasie w sklepie dewizowym- które pamiętamy i my Polacy- z dawnych czasów PRL. Jest też dziennikarz, który snuje się po swoim mieszkaniu, czekając na odpowiedni temat do napisania artykułu. Życie hawańczyków opisane w książce znane jest nam Polakom. Autor pisze swoje opowiadania z ogromnym poczuciem humoru, ironii, sarkazmu. Kubańczycy z opowiadań YOSS-a próbują otwierać swoje interesy „dorabiać się, kombinować. ”Większości to się nie udaje i daje złudne poczucie szczęścia. Jego opowiadania wywołują u nas wspomnienia, porównania. Jest w jednym z nich problem homoseksualizmu (2 pary - mężczyzn i kobiet) i stosunek rodziny chłopca do nich. Opowiadania czytałam z zainteresowaniem, porównując rzeczywistość kubańską z przeżytą przez siebie rzeczywistością polską. Dlatego polecam książkę do przeczytania. Choćby po to, by przypomnieć sobie swoje przeżycia.

Maria Jarońska


Z ogromnym wzruszeniem rozmawiałyśmy o książce Agnieszki Osieckiej „Neponset”. Jest to pamiętnik bezimiennej dziewczyny, która postanawia zostać żebraczką. Żebraniem nazywa chodzenie do pracy, a właściwie snucie się po mieście jakby czegoś szukała. Odkrywa coraz to nowe miejsca, a najwięcej czasu spędza nad rzeką, która nazywa się Neponset. Czasem bierze udział w ciekawych wydarzeniach, takich jak: darmowy odczyt na Uniwersytecie lub w muzeum, czy koncert w Kościele. Poznaje przypadkowych ludzi, rozmawia z nimi, obserwuje, a swoje spostrzeżenia opisuje. Podczas tych opowieści pojawiają się wspomnienia dotyczące kogoś, kto odszedł, a Ona cierpi, bardzo cierpi, cyt. „Wystarczy żebym zapatrzyła się w słońce i widzę zimę i nas biegnących ku sobie. Budzę się z bajki w nieopisanym cierpieniu.” Takie wspomnienia wywołują skojarzenia, a przedstawione przez bohaterkę sytuacje zmuszają do przemyśleń i refleksji, cyt. „Wiem, że to wspomnienie gdzieś żyje, gdzieś tkwi jak stare saneczki i że gdyby je odnaleźć, można by odpocząć jak w małej ogrzanej norze.” Powieść napisana jest pięknym literackim językiem, a autorka wciela się w żebraczkę po to by ukazać swoje prawdziwe emocje. Opisy jej przeżyć sprawiają, że fikcja staje się prawdziwym obrazem jej konkretnego życia. Pytanie tylko czy ten obraz jest rzeczywiście prawdziwy? Trudno jest jednoznacznie odpowiedzieć skoro w następnym rozdziale książki Magda Czapińska w rozmowie z Karoliną Felberg- Sendecką na pytanie: jaka była Osiecka?, odpowiada: „Nie wierzę w powstanie stabilnego i jednocześnie prawdziwego obrazu Agnieszki. Ona jest dla mnie czymś nieuchwytnym, migotliwym zjawiskiem w ruchu.”

Choć książka nie zachwyca od pierwszych stron, fascynacja stworzoną postacią pojawia się stopniowo, wraz z kolejnym opisem przeżyć i wspomnień dziewczyny. Wprawdzie przedstawia Ona tylko dwa miesiące ze swojego życia jako żebraczki, treść jest ciekawa i bogata, zawiera sceny humorystyczne, czasem na pograniczu groteski, np. posiłek w towarzystwie napotkanej dziewczyny na cmentarzu przy grobie w kształcie żółwia morskiego. Żebraczka nie tylko zaspokaja potrzeby życia codziennego, również bywa na spotkaniach towarzyskich, czyta gazety i cały czas poszukuje, poszukuje zaginionej rzeki. Myślę, że każdy człowiek bywa czasem poszukującym żebrakiem, więc Osiecka też nią była.

Moim zdaniem książka jest godna polecenia, być może ktoś odkryje w niej inne wartości i przemyślenia. Może stanowić dobrą intelektualną rozrywkę na jesienne wieczory.

Teresa Majta

Numer rachunku bankowego:
BANK SPÓŁDZIELCZY II ODDZIAŁ W KIELCACH
45 8493 0004 0000 0062 0123 0001

GODZINY OTWARCIA

Poniedziałek

900 - 1900

Wtorek

900 - 1900

Środa

900 - 1500

Czwartek

900 - 1900

Piątek

900 - 1900

Sobota

900 - 1500

Back to top