Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility

Witamy na stronie Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. Witolda Gombrowicza w Kielcach.

Zapraszamy do korzystania ze zbiorów.

Kontakt z Wypożyczalnią:

poniedziałek, wtorek, czwartek, piątek: 9:00-19:00; środa, sobota: 9:00-15:00

Na zdjęciu członkowie klubu.
Na zdjęciu członkowie klubu.
Na zdjęciu członkowie klubu.
Na zdjęciu członkowie klubu.

Dnia 04.07.2022 r. roku odbyło się kolejne spotkanie DKK działającego przy Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. W. Gombrowicza w Kielcach. Na spotkanie przybyło 16 klubowiczek. Tematem dyskusji były trzy książki. Jedna z nich to:


„Czarne serce” Janusza Andermana. Jest to pierwsze moje spotkanie z twórczością autora. Według mnie jest to opis naszej świadomości społecznej. Jest to lektura nawiązująca do internowania ludzi w czasie stanu wojennego, aż do katastrofy smoleńskiej. W powieści jest przedstawiona historia dziennikarza francuskiego tygodnika, z pochodzenia Polaka, który najpierw był internowany, później oskarżony o zamordowanie swojej partnerki. Spędził pół roku w areszcie. Później autor nawiązuje do zdarzeń z 10 kwietnia 2010 roku. Cały kraj jakby stanął w miejscu. Trauma o tych 96 ofiarach katastrofy smoleńskiej tkwi w wielu z nas do dzisiaj. Ta powieść nie do końca jest dobra, jak czytam o niej na okładce książki. Myślę, że opinia o jej świetności jest nieco przesadzona. Nie jest też rozliczeniem ostatnich trzydziestu lat. Utwór według mnie jest napisany dość chaotycznie, bez zakończenia, powiedziałabym nawet, że wyraźnie nudny i na pewno nie będzie zrozumiały dla młodego pokolenia. Ja osobiście nie polecam.

Maja Skórska


Kolejną książką, którą omawialiśmy to: „Ja, my, oni”. Jest to wywiad z dziennikarką Teresą Torańską. I tym samym o Teresie Torańskiej. Minęło 10 lat od śmierci genialnej dziennikarki. Dziś mam w ręku rozmowy, wywiad z Torańską. Młoda dziennikarka – Małgorzata Purzyńska opublikowała ten wywiad w formie książki, kilka miesięcy po śmierci Torańskiej. Rozmowy trwały wcześniej, bardzo długo ( około 2 lat). Autorka tej książki była uczennicą dziennikarki, na zasadzie mistrz-uczeń. Pracę dziennikarską Małgorzaty Purzyńskiej cechuje rzetelność, odpowiedzialność, staranność. Dzięki temu my, czytelnicy dowiadujemy się wiele. Torańska mając 3 latka opuściła wraz z rodzicami i siostrą Wołkowysk ( miejscowość koło Grodna) i Baranowicz, dziś Białoruś). Rodzina zamieszkała w Białymstoku. Muzyka była całym życiem Teresy Torańskiej. Jest ona pianistką. Los jednak postanowił, że zostanie uznaną, znakomitą dziennikarką. Została magistrem prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Na tymże uniwersytecie studiowała dziennikarstwo i ono stało się jej pasją. Wyszła za mąż mając 39 lat : „Nie mam dzieci, na szczęście. Gdybym miała bałabym się o nie. Mając dzieci do końca życia trzeba się o nie bać.” Mama Teresy Torańskiej to nauczycielka francuskiego. Tata również nauczyciel, Rosjanin. Jego ród pochodził z Petersburga. Mąż Teresy Torańskiej to Leszek Sankowski, informatyk i ekonometryk. Sama i często z mężem miewała dłuższe wyjazdy w wielu krajach. W Ameryce przebywała aż 2 lata. Najpierw sama, potem z mężem ( dzięki temu, że mąż wygrał konkurs Międzynarodowego Funduszu Walutowego. W Ameryce również zajmowała się dziennikarstwem. W rozmowie z Małgorzatą Purzyńską dość obszernie wypowiadała się na temat tamtejszego dziennikarstwa i porównywała je z naszym. Przebywała również w Harwardzie, gdzie w 1989 roku otrzymała stypendium.

Odpowiadając na pytania w książce „Ja, my, oni” powiedziała: „Dziennikarstwo to wysłuchanie drugiej osoby, pochylenie się nad innymi racjami oraz rzetelność, to wciąganie czytelnika w grę z rozmówcą”. Książki wydane przez Teresę Torańską opisują PRL. I tu cytat, jej słowa „ktoś musi opisać rzetelnie PRL i system komunistyczny. Moje książki weszły do kanonu literatury na uniwersytetach i wydziałach nauk politycznych na świecie. Bohaterami moich rozmów są ludzie decydujący o losach kraju, np. Jaruzelski czy Ochab. Chcę rozszyfrować ich intencje i sposób uprawiania polityki”.

„Ja, my, oni”- tę książkę bardzo polecam. Jest rzetelna, zawiera dużo zdjęć z archiwum prywatnego Torańskiej. Książkę napisała zdolna, inteligentna i mądra dziennikarka Małgorzata Purzyńska.

Zofia Rak


Bardzo nam się podobała książka Kristin Hannah „Jedyna z archipelagu”. Jest to kolejna książka tej autorki i kolejny już bestseller. Lubię jej prozę- przedstawia bowiem w mistrzowski sposób ludzkie problemy. Takie, które mogą się przytrafić w każdej współczesnej rodzinie. Czytając jej książki czujemy się tak, jak gdybyśmy byli w środku problemów lub obserwowali je u swoich bliskich, znajomych… . W tej akurat powieści autorka przedstawia bolesne, skomplikowane relacje matki i córki, opowiada o przeszłości, która je rozdzieliła. Przedstawia także relacje, nie tylko dotyczące rodziny, które łączą bohaterów książki. Ukazuje relacje Nory z umierającym homoseksualistą Erykiem, dla którego była najlepszą przyjaciółką i opiekunką. Także teraz i wcześniej, kiedy umarł jego przyjaciel. Przed laty Nora Bridge porzuciła męża i swoje dwie córki. W ciągu 11 lat odniosła sukces w gazecie, w rubryce porad życiowych. Nora – ikona moralności wie wszystko, umie doradzić jak utrzymywać dobre stosunki rodzinne, jak rozmawiać z dorastającymi dziećmi, jak poradzić sobie z wygasającym uczuciem w małżeństwie. Słowem, jej rady są uniwersalne. Ludzie zasypują ją pytaniami jak radzić sobie w różnych, często bardzo skomplikowanych sytuacjach rodzinnych. Niestety ona sama nie potrafi przełamać 11- letniego milczenia i nawiązać kontakt z młodszą córką Ruby, która wini ją za rozbicie rodziny i osobiste porażki, słowem, za wszystkie swoje niepowodzenia, w tym zerwanie z mężczyzną, którego kochała. Podświadomie pragnie zemsty na matce. I okazja nadarza się, gdy w gazecie ukazuje się zdjęcie nagiej Nory sprzed 11 laty w objęciach mężczyzny. Wybucha skandal. Ruby jest również wstrząśnięta, a jedna z gazet proponuje jej napisanie artykułu o matce, ich wzajemnych relacjach, o winie matki, o jej zdradzie i opuszczeniu rodziny. Suma za napisanie artykułu jest niebagatelna- 100 tys.dolarów. Ruby bardzo potrzebuje pieniędzy, akurat jest „w dołku”, bo straciła pracę, no i co ważniejsze, jest okazja, by zemścić się na matce. Ta jej zemsta komplikuje się jednak, bo Nora ulega wypadkowi samochodowemu, łamie nogę i wymaga opieki. Prosi o to Ruby, z którą wyjeżdżają do swego dawnego domu na wyspie, gdzie matka mieszka. Początkowa niechęć okazywana matce przez Ruby z czasem przeradza się w porozumienie, kiedy matka z córką zaczynają ze sobą rozmawiać na dzielące ich tematy obejmujące bolesne wspomnienia. Okazuje się bowiem, że przyczyną odejścia matki, od rodziny były zdrady małżeńskie ojca Ruby. Brak rozmów i zrozumienia, niedomówienia, wzajemnego porozumienia ale też upór dziewczyny i jej obsesyjna niechęć, wręcz nienawiść do matki, którą obwiniała za wszelkie zło, spowodowały 11-letnie milczenie Ruby. Niestety mimo wielu prób ze strony matki, która chciała nawiązać kontakt z córką, głównie poprzez wysyłane prezenty matki (te niestety nie były otwierane tylko z powrotem odsyłane, podobnie, jak i listy), nie udawało im się porozumieć. Teraz z konieczności i wzajemny pobyt w domu, rozmowy i dzięki temu wyjaśnienie sytuacji doprowadziło do pojednania Ruby z matką. Oczywiście nie było to łatwe. Ruby zaniechała napisania artykułu i stosunki pomiędzy matką a córką uległy całkowitej zmianie. Kobiety „wróciły” do siebie. Jednocześnie z powrotem dobrych relacji pomiędzy matką a córką doszło do pojednania Ruby Deanem, mężczyzną, którego opuściła 11 lat temu. Jej zerwanie z Deanem nastąpiło poprzez jej upór i niechęć słuchania wyjaśnień a także na skutek jej ucieczki z domu po odejściu matki. Jej życie prywatne i zawodowe nie układało się, nie zdobyła upragnionego uznania swojego talentu i swej artystycznej pasji. Nie układały się jej również relacje z mężczyznami. W treść książki jest też wpleciony wątek umierającego brata Deana- Erika, homoseksualisty odrzuconego przez swoich rodziców ( bogatych), oczywiście na skutek jego orientacji seksualnej. Tylko starszy brat Dean opiekował się nim. Także Nora była jego długoletnią przyjaciółką.

Treść książki toczy się wartko, ale szczęśliwe zakończenie jest od początku przewidywalne. Autorka po mistrzowsku osiąga happy- and. Moim zdaniem, nieco przydługo. Książkę oczywiście polecam, po pierwsze dlatego, że Kristin Hannah należy do moich ulubionych autorek, a także ze względu na poruszane w niej tematy. Jest to książka o stawianiu czoła przeszłości, o przebaczeniu, o konieczności zrozumienia drugiego człowieka i odkrywaniu prawdy. Autorka książki napisała wiele powieści, w tym niezrównanego „Słowika”. W książce nie zabrakło emocji, wzruszenia i chwili zastanowienia się nad własnym życiem i nad tym, na co mamy jeszcze czas.

Maria Jarońska

W spotkaniu udział wzięło 16 osób.

Numer rachunku bankowego:
BANK SPÓŁDZIELCZY II ODDZIAŁ W KIELCACH
45 8493 0004 0000 0062 0123 0001

GODZINY OTWARCIA

Poniedziałek

900 - 1900

Wtorek

900 - 1900

Środa

900 - 1500

Czwartek

900 - 1900

Piątek

900 - 1900

Sobota

900 - 1500

Back to top