Chęciny
Zamek Królewski Chęcinach wzniesiono na przełomie XIII i XIV wieku, a pierwsze wzmianki o jego istnieniu pochodzą z dokumentu z 1306 roku. Warownia była w rękach książęcych, w późniejszym czasie królewskich. Najwcześniejsze dokumenty dotyczące właściciela wymieniają Władysława Łokietka. W wieku XIV miał ogromne znaczenie, m.in. zwoływano tam zjazdy rycerstwa i możnowładców. W 1318 roku arcybiskup Janisław w obawie przed Krzyżakami umieścił na zamku skarbiec archidiecezji gnieźnieńskiej, przechowywano w nim również czasowo skarbiec koronny. Działało tam również więzienie, m.in. przetrzymywano w nim ważniejszych jeńców krzyżackich po wygranej bitwie pod Grunwaldem w 1410 roku, w późniejszych latach przetrzymywano w nim także Michała Küchmeistera wielkiego mistrza krzyżackiego wziętego do niewoli w bitwie pod Koronowem. Zamek był rezydencją rodzin królewskich, m.in. królowej Bony, która rezydowała w Chęcinach, by stąd w 1544 roku z ogromnym skarbcem opuszczając Polskę po trzydziestu ośmiu latach, wyruszyć na stałe do Włoch. Wiek wcześniej, w 1425 roku schronienie na zamku podczas panującej zarazy znalazł również syn Jagiełły - Władysław.
Wiek XVI to powolny upadek znaczenia zamku, znaczącą datą był rok 1588, wówczas to sejm polecił przeniesienie ksiąg ziemskich powiatu chęcińskiego z zamku do kościoła w Chęcinach.
Na początku XVII wieku starosta chęciński dokonał rozbudowy zamku, jednakże w 1657 roku w czasie „potopu” szwedzkiego, wojska Rakoczego dokonały wielkich zniszczeń. I chociaż po tych wydarzeniach został odnowiony, to ponownie w 1707 roku wojska szwedzkie spaliły go. Przestał być wówczas rezydencją starościńską.
Po III rozbiorze zaczęła się jego powolna degradacja, lokalna ludność pozyskiwała z niego materiał na budulec, a podczas I wojny światowej zamek i jego mury ucierpiały dodatkowo od ostrzału artyleryjskiego.
Ochroną zamku jako „trwałej ruiny” zainteresowano się już pod koniec XIX wieku. Od tego czasu prowadzone są różne prace zabezpieczające go od całkowitego zniszczenia. Obecnie zachował się pełen obwód zewnętrznych murów obronnych, dwie wieże i baszta, górujące nad okolicą i doskonale widoczne z trasy biegnącej z Warszawy do Krakowa.
Fotografie pochodzą z 1962 i 1970 roku.