- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Spotkania DKK w WBP
- Kategoria: 2025
Wakacyjna odsłona Dyskusyjnego Klubu Książki w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. Witolda Gombrowicza w Kielcach pokazuje, że literatura nie zna wakacji! Kiedy inni zwalniają tempo, my zanurzamy się w opowieściach, rozmawiamy i inspirujemy – z książką w dłoni i uśmiechem na twarzy! Nasze niezawodne Klubowiczki spotkały się, by po raz kolejny dzielić się emocjami, refleksjami i pasją do literatury – bo lato to idealny moment na książkowe inspiracje.
Tym razem w centrum naszej uwagi znalazły się:
- „Poli Raksy twarz” Krzysztofa Tomasika – fascynująca opowieść o ikonie popkultury, pokazana z nowej, zaskakującej strony
- „Polak” J.M. Coetzee – poruszająca powieść noblisty, która otwiera oczy na tematy tożsamości, obcości i obrazu Polski widzianej z zewnątrz
W spotkaniu wzięło udział 12 uczestniczek – każda z własnym spojrzeniem, każda z głową pełną myśli i sercem otwartym na literaturę. Dziękujemy Wam za obecność, zaangażowanie i cudowną atmosferę! Wasza energia sprawia, że nasz Klub tętni życiem przez cały rok. Już nie możemy się doczekać kolejnego spotkania! Jeśli czujesz, że książki to coś więcej niż tylko słowa na papierze – dołącz do nas! Bo w naszej Bibliotece nie ma wakacji od literatury!
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Spotkania DKK w WBP
- Kategoria: 2025
Za nami kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla Młodzieży! Dziś dyskutowaliśmy o zbiorze opowiadań „Dziesięć stron świata” autorstwa Anny Onichimowskiej. Poruszające historie piętnastolatków z różnych krajów, w tym z Polski, uświadamiają jak wiele łączy nastolatków z całego świata mimo różnic kulturowych i uwarunkować społecznych. Tęsknoty, marzenia, lęki, trudne decyzje… - to wszystko jest podobne... Serdecznie zapraszamy wszystkich chętnych do dołączenia do naszej klubowej ekipy! Kolejne spotkanie już po wakacjach!
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Spotkania DKK w WBP
- Kategoria: 2025
Dnia 12.06 2025 r. odbyło się spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki przy Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Kielcach. Omawialiśmy książki:
- " Dintojra" Sylwia Chutnik
- " Pretensja o tytuł jest jedyną, jakaą mieć tu można" - felietony z” Polityki” Jerzego Pilcha.
Dwie książki - zbiór wybranych przez Pilcha tekstów, które jak powiedział Jerzy Baczyński, po latach jeszcze bardziej nabierają smaku. Także " Dintojra" czyli " krwawa zemsta" Sylwii Chutnik - wyrównująca rachunki z innymi jest tematem jedenastu opowiadań autorki. Jednak ta zemsta to raczej porachunki ze sobą, że swoim " wewnętrznym ja", a może nawet i ze światem... W obu tych książkach każdy znajdzie coś dla siebie. Każdy inaczej je odbierze, bo różnimy się i mamy inne oczekiwania od życia. Książki czyta się szybko i lekko. Każda z nich skłania do refleksji, zadumy nad życiem... Zachęcamy do przeczytania ich obu. Warto. Na następne spotkanie zapraszamy już w lipcu .
Wydana w 2021 przez „Politykę” książka „ Pretensja o tytuł jest jedyną, jaką mieć tu można”, to zbiór felietonów Jerzego Pilcha o literaturze i piłce nożnej – dziedzinach, na których pisarz znał się jak mało kto. Książka składa się z dwóch części: Literatury, obejmującej 36 felietonów, i Piłki z 17 felietonami. Spośród tych kilkudziesięciu warto wspomnieć o trzech. Wymienię je z powodów osobistych.
„Strofy o Bronku Maju” to felieton o jednym z najbliższych pisarzowi ludzi, krakowskim poecie, z którym łączyła go przyjaźń. A także pokoleniowa wspólnota i pamięć o Krakowie, mieście młodości obu literatów, z którym Maj pozostaje głęboko związany i które rzutuje na jego twórczość. Jak ujął pisarz, „tylko światło płynące spod pióra Maja potrafiło oświetlić największy rynek Starej Europy”.
Felieton „Wzrost Franza Kafki” może dać czytelnikowi świeże, nowe spojrzenie na twórczość Kafki i jego biografię pióra Ernesta Pawla – inne niż dotychczas: pisano tam choćby o wzroście pisarza, jego chorobach czy lękach. Kafka cierpiał na nawracające depresje, ale „nazywanie rozpaczy Kafki depresją nie jest wyjaśnieniem, a tylko etykietą definiującą to, co widoczne”. Ta niby-depresja to był akt najwyższego twórczego spełnienia. Według Pilcha Kafka był pisarzem trudnym.
Felieton „Wyka” przedstawia twórczość naukowo-dydaktyczną profesora UJ Kazimierza Wyki do roku 1975. Prof. Wyka był znawcą zwłaszcza epoki romantyzmu, którego ostro krytykował Marek Rymkiewicz. Według Pilcha „Wyka może się mylił co do niektórych współczesnych, ale żaden nie znał się lepiej na literaturze romantycznej, żaden nie czytał <<Fausta>> w oryginale”. Pilch tak kończy felieton: „Mieliśmy to szczęście, że chodziliśmy na wykłady Wyki z romantyzmu [...] że po premierze <<Wesela>> Wajdy czytaliśmy w <<Życiu Literackim>> świeżo napisany esej Wyki. Mieliśmy honor, że staliśmy nad grobem Profesora”.
Felietony piłkarskie, które tworzą drugą połowę tomu, pochodzą z okresu 2002–2006 i zostały starannie dobrane – książka jest usystematyzowana, dzieląc się na dwa wyraźne bloki: literacki i piłkarski.
W tych esejach Pilch daje się poznać jako „niezmordowany kibic i komentator”, który z niezwykłą błyskotliwością i trzeźwym poczuciem humoru łączy pasję do futbolu z kulturą wyższą. Śmiało balansuje pomiędzy anegdotami, autoironią i żywym językiem komentatora sportowego.
Dla Pilcha piłka nożna miała głównie wymiar osobisty – był zagorzałym kibicem Cracovii, a futbol oznaczał coś więcej niż tylko sport: to była część jego tożsamości. Cykl tekstów o futbolu rozpoczyna felieton o nazwie „Boniek – kwiat mojego sekretu”.
Felieton w dość przewrotny sposób nawiązuje do postaci jednego z najlepszych piłkarzy w historii Polski. Pilch jednak nie skupia się na największych sukcesach reprezentacyjnych i klubowych Bońka, a wspomina jego rezygnację po kompletnie nieudanej przygodzie jako trener reprezentacji. Tekst nie został datowany, przez co czytelnik nieobyty w meandrami polskiej piłki nożnej, może nie wiedzieć, o co chodzi.
Inne piłkarskie felietony Pilcha poruszają aktualne wówczas tematy. Nie zabrakło odniesień do ukochanej przez pisarza Cracovii, Wisły, którą darzył wyraźną niechęcią czy piłki reprezentacyjnej – która od lat zapewnia kibicom prawdziwą huśtawkę emocji. Pilch dostrzega w tym sporcie wymiar uniwersalny, wręcz metafizyczny.
„Tak, wielkość piłki nożnej opiera się na jej powszechności, co polega też na tym, że w A klasie i w pierwszej lidze są teki same zasady, wymiary boiska, bramek te same przepisy, ta sama liczba zawodników” – pisał Pilch.
Łącząc świat „kultury wysokiej” z masową rozrywką, Pilch udowadnia, że futbol może być również przedmiotem erudycyjnego spojrzenia, współczesnym ekwiwalentem bitwy i źródłem czystych emocji.
Pretensja o tytuł jest jedyną, jaką mieć tu można to książka znakomicie pokazująca pełne spektrum zainteresowań Jerzego Pilcha i jego charakterystyczny styl: błyskotliwy, erudycyjny, autoironiczny, czasem nostalgiczny, ale zawsze przenikliwy.
To nie tylko zbiór felietonów o literaturze i piłce, ale przede wszystkim portret samego autora – jego świata, fascynacji i sposobu patrzenia na rzeczywistość. Lekturę, za sprawą krótkiej formy i błyskotliwości autora, pochłaniamy jednym tchem. Czytelnicy dobrze znający Pilcha od razu rozpoznają jego charakterystyczny styl, a dla tych, którzy dopiero zaczynają przygodę z jego twórczością, książka będzie znakomitym wprowadzeniem.
Teresa Majta DKK przy WBP w Kielcach
RECENZJA: Sylwia Chutnik „DINTOJRA”, Wydana w 2024 roku przez wydawnictwo Znak „litera nova” książka Sylwii Chutnik
„Dintojra” to zbiór jedenastu opowiadań. Mogłoby się wydawać, że nic nie łączy historii opowiedzianych przez autorkę, wszak tylko ostatnie z nich zatytułowane jest „Dintojra”. Dlaczego zatem wspólny tytuł dla całego zbioru opowiadań? Bo ten motyw tytułowej dintojry jako zemsty, kary, przewija się w każdym z opowiadań – w dosłownym znaczeniu, albo domyślnie, jakoś zakamuflowany. Treść opowiadań, to historie z życia wzięte, zdarzenia zasłyszane, widziane, osobiste doświadczenia. Wszystkie zawierają duży ładunek emocjonalny – jedni bohaterowie budzą litość i współczucie, inni pogardę, jakiś rodzaj lęku na myśl o losie, jaki ich spotkał. Ale niektórzy warci są podziwu.Dintojra, to z hebrajskiego: sąd według Tory (din -sąd, tora -prawo), ale w środowisku przestępczym, zwłaszcza w przedwojennym warszawskim półświatku, dintojra – to krwawa zemsta, rozprawa, gdzie stosowane są nielegalne metody. Sylwia Chutnik pożycza to słowo i nadaje mu różne znaczenia. Przykładem tego jest opowiadanie „Dwadzieścia cztery na siedem” – przygnębiający świat kobiety, byłej aktorki, chorej na raka, alkoholiczki skłóconej ze znienawidzonym byłym mężem, a właściwie z całym światem. Ten tytuł wiele mówi, to nazwa sklepu „Alkohole 24/7”. Zemstą tej kobiety na byłym mężu i reszcie świata jest determinacja: żyć i na siłę trzymać się tego świata.
Ale bywa inaczej – to życie mści się na człowieku, a właściwie przeszłość, która nie daje spokojnie żyć bohaterowi opowiadania „Bajzel i Tadek”. Tytułowy Bajzel to emeryt Henryk, samotny, zmarnowany życiem człowiek, zapijający swoje problemy w szemranym towarzystwie w knajpie „Portowa”. Powracające natrętnie wspomnienia z wojny i Powstania Warszawskiego, wyrzuty sumienia związane ze śmiercią
brata Tadeusza w czasie wojny, którego chorego ,umierającego opuścił – to wszystko nie daje żyć. Bajzel przegrywa.
Książka Sylwii Chutnik, „Dintojra” to niełatwa lektura, refleksyjna, przygnębiająca. Wrażliwy czytelnik raczej niech nie bierze jej „do poduszki”. Ta uwaga nie umniejsza w niczym wartości książki. Autorce należy się uznanie za jej umiejętność rozpoznawania ludzkiej psychiki, za odwagę poruszania trudnych tematów, czego przykładem jest dziewiąte opowiadanie „Gwałt. Głosy”.
Zwraca uwagę staranne wydanie książki, z intrygującą fotografią na okładce i ciekawą treścią wyklejki, zawierającą m.in. informacje o dorobku Sylwii Chutnik.
Małgorzata Śmigielska Dyskusyjny Klub Książki przy WBP w Kielcach
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Spotkania DKK w WBP
- Kategoria: 2025
23 maja odbyło się spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książek dla młodzieży szkół średnich!
Czy każdy z nas ma jakieś blizny? (również metaforycznie) Co jest kluczem do przezwyciężenia ograniczeń i kompleksów?
Takie pytania padały podczas dyskusji na temat książek „Blizny jak skrzydła” Erin Stewart i „Weź oddech i policz do dziesięciu” Natalii Sylvester. Niebanalne historie głównych bohaterek stały się inspiracją dla uczestników spotkania, by nie poddawać się trudnościom i żyć w zgodzie ze sobą.
Przed nami kolejne spotkanie Klubu, już 23 czerwca o godzinie 16. Serdecznie zapraszamy wszystkich chętnych!
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Spotkania DKK w WBP
- Kategoria: 2025
19 mają 2025 roku odbyło się kolejne spotkanie w ramach Dyskusyjnego Klubu Książki. Tym razem rozmawiałyśmy o:
- "Franciszek Pieczka. Portret intymny" Katarzyny Stolarczyk.
- "Pani Stefa" Magdaleny Kicińskiej.
Bardzo wzruszyła nas historia niezwykłego aktora - Franciszka Pieczki. Znany i lubiany przez miliony ludzi za takie role jak Gustlik w " Czterech pancernych", Jańcio Wodnik i Stanisław Japycz z " Rancza" był nie tylko świetnym artysta, ale ciepłą, pełną życiowej radości i mądrości osobą.
"Pani Stefa" natomiast to świetny reportaż, wypełniony opowieściami i wspomnieniami tych, którzy Stefę znali. Niestety bardzo późno poznaliśmy postać Stefanii Wilczyńskiej, którą Magdalena Kicińska wydobyła z Korczakowskiego cienia i przybliżyła czytelnikom.
Ponadto na spotkaniu Pani Dyrektor Agnieszka Kuś osobiście zaprosiła uczestników klubu do udziału w I Świętokrzyskim Festiwalu Literackim organizowanym przez Wojewódzką Bibliotekę Publiczną w Kielcach w dniach 5-8 czerwca 2025. Pani Dyrektor Agnieszka Kuś osobiście wręczyła wejściówki na to wydarzenie.
Kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki już w czerwcu. Zapraszamy.
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Spotkania DKK w WBP
- Kategoria: 2025
Dnia 29.04.2025 r. odbyło się spotkanie DKK przy Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Kielcach. Uczestniczyło w nim 10 pań. Zanim przystąpiłyśmy do omawiania książek, sięgnęłyśmy do wspomnień ze spotkania świątecznego, w którym uczestniczył Pan Profesor Stanisław Żak z małżonką i synem Piotrem. Było to ważne spotkanie dla nas –uczestniczek klubu, wręcz zaszczyt. W zasadzie każda z Pań spotkała na swojej drodze życiowej Pana Profesora, osobę wybitną, która wzbudza ogromne zaufanie i szacunek. Pan Profesor pięknie opowiadał o Wiesławie Myśliwskim, którego zna i przyjaźni się z Nim. Zdradził nam wiele anegdot i ciekawych historii dotyczących ich wspólnych spotkań. Panie, które nie uczestniczyły w spotkaniu były zawiedzione z tego powodu.
Omawiałyśmy książki :
- „ Psi park” Sofi Oksanen
- „ Kobiety „ Kristin Hannah
- „ Ciężar skóry” Małgorzata Rejmer
„Psi park” Sofi Oksanen, to trudna książka. Spodziewałyśmy się, że będzie to opowieść o surogatkach, a okazała się pełnym napięcia thrillerem, który uczestniczki klubu określiły jako książka, która wywołuje emocje, i to emocje, które bardzo negatywnie wpływają na psychikę. Nie została ona pozytywnie przez panie i raczej nie poleciły jej do czytania. Bardzo trudna literatura w odbiorze.
„Ciężar skóry” Małgorzaty Rejmer, to zbiór dziesięciu opowiadań, które wyciągają czytelnika z bezpiecznej, cichej i przyjaznej strefy komfortu i zmuszają do refleksji nad trudnymi zagadnieniami, które dotykają innych ludzi. Jest to mocna książka, kolejna, która wywołuje ogrom negatywnych emocji. Z opowiadań wypływają ból, cierpienie, rozpacz, przemoc, samotność. Nie da się tej książki czytać w całości. Opowiadania są tak przygnębiające, że rozbijają psychikę czytelnika, który musi się pozbierać po takiej dawce „ mocnych wrażeń”. Zastanowić się także nad swoim życiem: spokojnym, uporządkowanym, tak naprawdę dobrym. Książka jest poruszająca. Widać, ze pisarka starannie przygotowała się do napisania jej. I może dobrze, że powstała, bo każdy z czytelników, który poświęci czas choćby na jedno opowiadanie na pewno zastanowi się nad sensem istnienia i nierównościami, które dotykają wielu ludzi. Opowiadania polecamy przeczytać wolno i uważnie, pochylić się nad każdym z nich z dużą pokorą.
Strona 1 z 2
- start
- Poprzedni artykuł
- 1
- 2
- Następny artykuł
- koniec
