W dniu 12 sierpnia 2019 r. odbyło się spotkanie DKK. Rozmawialiśmy o książce Anny Brzezińskiej „Córki Wawelu”. Jest to powieść historyczna o dzieciach i wnukach pary królewskiej - Zygmunta Starego i królowej Bony Sforzy.
Rozmawialiśmy o książce Anny Brzezińskiej „Córki Wawelu”. Jest to powieść historyczna o dzieciach i wnukach pary królewskiej- Zygmunta Starego i królowej Bony Sforzy. Trzy córki były królowymi ( Węgier, Szwecji i Polski, syn i wnuk , królem Polski. W powieści przebija się atmosfera ciągłej gry i walki o tron. Poprzez dzieje królewien, od dzieciństwa, przez wiek młodzieńczy i dorosły , poznajemy różne dwory, np. Wawelski. Według mnie największym walorem tej powieści są cytowane źródła historyczne, a przede wszystkim opis życia zwykłych ludzi: wojów, sług, rzemieślników, mieszczan i duchownych. Wstrząsa opis niewyobrażalnie ciężkiej doli kobiet- bez wyjątku, bez względu na ich pochodzenie, a nawet status materialny. Jesteśmy w komnatach królewskich, u nędzarzy, w domach rozpusty, u alchemików, w domach mieszczan krakowskich, wśród biedoty i tych zamożnych.
Książek na temat Złotego Wieku Polski jest wiele: od Pawła Jasienicy poprzez poważne i trudne dzieła naukowe. Ta wyróżnia się opisem życia codziennego tzw. „ludku bożego” czyli całego ówczesnego społeczeństwa. Wielka i ogromna jest poznawcza wartość tej książki. Napisana przystępnie, ładnym językiem, bardzo ciekawa. Mimo sporych gabarytów ( około 900 stron), czytałam z zainteresowaniem i radością. Jest to jednak powieść dla osób lubiących i znających historię, aby w gąszczu imion i przydomków królów, królowych, książątek, wojów i duchownych nie pogubić się. Wprawdzie jest wyrysowane drzewo genealogiczne, ale mimo to, należy bardzo uważnie i spokojnie czytać. Książkę bardzo polecam.
Elżbieta Nowak
Rozmawialiśmy też o książce Eleny Ferrante „Historia zaginionej dziewczynki”.
Fantastyczna książka włoskiej pisarki. Poprzedzają ją trzy części : „Genialna przyjaciółka”, „Historia nowego nazwiska”, a także „Historia ucieczki”. Po przeczytaniu czwartej części, która mnie zachwyciła stwierdziłam, że na pewno dotrę do trzech pierwszych, aczkolwiek uważam, że pisarka niezawodnie przywołała co ważniejsze wydarzenia z powieści. Zapewne całość opowieści stworzy wspaniałą historię, barwną, emocjonalną i napisaną pięknym językiem, który przywołuje cudowną kulturę włoską. Kulturę, w której można doszukać się elementów postfaszystowskich Włoch i przeróżnych mafijnych powiazań. Najważniejsze, że na plan pierwszy wysuwa się wątek przyjaźni, trudnych życiowych wyborów i sytuacji z którymi musimy się jako czytelnicy zmierzyć. Pokochałam Elenę Greco i Lilę Cerullo. Dwie Neapolitanki o mocnych charakterach, kobiety , matki, przyjaciółki. Ta ich przyjaźń, pełna napięć, zazdrości, czasami niechęci, bardzo przypomina mi relację z moją ukochaną przyjaciółką. Są bowiem dni, że kochamy się, uwielbiamy i żyć bez siebie nie możemy. A czasami, jak w życiu wolimy na siebie nie patrzeć. Wszystko w książce dzieje się na tle burzliwej historii Włoch, jak dla mnie trochę za dużo tu polityki i zmian społecznych. Natomiast w tej ostatniej już powieści dowiadujemy się co doprowadziło do zaginięcia jednej z bohaterek, czyli do zdarzenia, który rozpoczyna się opowieść. Książka nie jest opowieścią o szczęściu, postacie są pełne wad, życiowych obaw, marzeń, upadków. Tracą bliskich, przyjaciół, pozycję społeczną, wchodzą w okres starości. Jednak książkę polecam, a najlepiej całą serię. Na pewno pokochacie bohaterki, zadużycie się w Neapolu, a cykl neapolitański stanie się Waszym ulubionym.
Sofia, która uwielbia Włochy