W dniu 25 listopada 2019 r. odbyło się spotkanie DKK, w którym udział wzięło 13 osób. Na spotkaniu omawialiśmy dwie książki: Sławomira Kopera „Stracone pokolenie w PRL” oraz Mario Vargasa Llosy „Lituma w Andach”.
Autor Sławomir Koper, historyk zajmujący się biografiami słynnych Polek i Polaków żyjących w ostatnich latach XX weku. Napisał kilkanaście książek, które cieszyły się i cieszą dużą popularnością. Omawiana książka „Stracone pokolenia” pokazuje życiorysy – biografie 7 artystów, którzy w II połowie XX wieku mieli duży wpływ na rozwój kultury. Wszyscy byli młodzi, pełni marzeń, zapału, ale ich życie różnie się układało. Duży ujemny wpływ na ich postawę wyciskał alkohol i prawie każdy z nich był alkoholikiem, ich życie prywatne też odbiegało od normy, było bardzo skomplikowane, niektórzy służyli władzy PRL, inni przeciwnie, uważali władze za swoich wrogów. Uprawiali słuszne szyderstwa, odznaczali się dużymi niepokojami...
W książce znajdujemy opisy takich postaci jak:
- Zbigniew Cybulski (zginął tragicznie w wieku 40 lat), wybitny aktor, idol młodzieży, ale trudno mu było znaleźć sobie miejsce w życiu, zwłaszcza prywatnym, był mężczyzną o nieproporcjonalnej budowie, alkoholik.
- Andrzej Brycht (umarł w wieku 63 lat), poeta, prozaik. Miał dużą łatwość pisania, wyszydzał „bananową” młodzież, miał poglądy antyniemieckie np. Raport z Monachium. Korzystał z przywilejów władzy, zmienił swe poglądy, był współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa, krytykował Paryską Kulturę, charakteryzował się dużą brutalnością. Wyjeżdża za granicę, tu pieniądze, alkohol, kobiety wpłynęły na jego późniejszą twórczość. Wraca do Polski i okazuje się, że może pisać tylko w Polsce i o Polsce.
- Edward Stachura (żył 42 lata): „Sted” - poeta, prozaik, dramaturg, miał bardzo ciężkie warunki bytowe. Od młodych lat ciężko pracował np. jako drwal, tworzył już od 17-tego roku życia. Takie słynne jego utwory jak „Siekierezada”, „Zima leśnych ludzi” zostały sfilmowane. Ciągle podróżował, poezję pisał „chodząc”- jeden wiersz śpiewał nawet Marek Grechuta. Zły wpływ ojca spowodował u niego choroby psychiczne, popełnił samobójstwo. Liczne romanse, włóczęgostwo – trudno mu było żyć między ludźmi.
- Ryszard Milczewski-Bruno (zginął w wieku 39 lat) – utonął w jeziorze. Był szaławiłą, poetą, bliskim przyjacielem Stachury, nie poddawał się żadnym konwenansom, modom, nie ulegał blichtrowi. Jego poezja brudna, szara, ciemna, chore życie było i nie było ucieczki z niego.
- Teresa Tuszyńska (umarła w wieku 55 lat), aktywna w latach 1958 do 1973, modelka, aktorka, uwielbiana. Jednak alkohol, szalone nocne życie eliminują ją ze świata sztuki. Umiera w zapomnieniu.
- Stanisław Grochowiak – żył 42 lata, poeta, dramatopisarz, uprawiał groteskę. Jednak alkohol, problemy materialne powodują że umiera opuszczony.
- Wiesław Dymny – zginął (?) w wieku 42 lat. Podziwiany aktor, plastyk, aranżer życia kulturalnego w Krakowie (Piwnica pod Baranami), mąż Anny Dymnej. Alkoholik.
To są typowi przedstawiciele bohemy artystycznej tamtych lat. Czy alkoholizm, który opanował tych twórców, wynikał z problemów materialnych, czy niedostosowanie się do życia politycznego, oburzenie na stosunki społeczne... Autor pisze (str.282), przypomina o tych, „którzy zasłużyli się dla naszej kultury, a potem z różnych przyczyn przestali funkcjonować we współczesnej świadomości. Ogromne sukcesy, utrata prawie wszystkiego, alkohol, nieudane związki uczuciowe, niezrozumienie przez otaczający świat”. Czasami występowały tu wady charakteru, przyrodzone słabości, nadwrażliwość to cechy które „kazały” im tak żyć.
Twórczość tych artystów poznawałam osobiście w latach, kiedy oni tworzyli. Była różnie odbierana, ale Tuszyńska i Cybulski cieszyli się dużą popularnością, filmy z ich udziałem były hitami. Twórczości Ryszarda Milczewskiego nie znałam i nie znam.
Przeczytałam chyba wszystkie książki Kopra, bo biografie pokazywane są z „przymrużeniem oka”, druk dobry, tekst ciekawy.
Bogda Matachowska
Omawialiśmy także książkę Mario Vargas Llosy „Lituma w Andach”.
To już druga książka tego autora. Powieść jest politycznym kryminałem, toczącym się na tle przerażającej wojny domowej w Peru. Dzieje się w maleńkiej osadzie górniczej w Andach, gdzie do ochrony kopalni i budowanej drogi w posterunku policji znajduje się dwóch policjantów całkowicie bezradnych wobec niechęci górników i zagrożeniu Świetlistego Szlaku. Kapral Lituma i jego młody zastępca Tomaso Carreno usiłują rozwiązać zagadkę zniknięcia 3 pracowników kopalni. Przeciw sobie mają zmowę milczenia, zabobony, stałe niebezpieczeństwo śmierci ze strony terrorystów i klimat wysokich Andów trudny do życia szczególnie dla człowieka z nizin jak Lituma. W deszczu, w skrajnie prymitywnych warunkach, próbują wywiązać się z obowiązków. W powieści ukazane jest jak przenikają się i wiążą ze sobą struktury państwowe i mafijne z gangów narkotykowych. Korupcja i wszechobecne okrucieństwo wszystkich grup społecznych czy wojskowych, policyjnych czy z gangów nie dziwi, lęk budzą tylko terroryści i PISHTACO - podrzynacz, groźny peruwiański wampir, wysysający z ludzi tłuszcz. Wśród tych historii pełnych krwi, trupów, snuje się opowieść Carreno o jego czułej miłości, romantycznej i egzotycznej jak cała literatura iberoamerykańska. W trakcie czytania nasunęła mi się refleksja „jak dobrze żyć w Europie”. A książkę bardzo polecam.
Danuta Pak
To już ostatnie spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki w 2019 roku. Łącznie odbyło się 12 spotkań. Udział w nich wzięło 146 osób. Omówiliśmy 26 książek. Ponadto w ramach Dyskusyjnych Klubów Książki odbyły się spotkania: czytanie dzieł Gustawa Herlinga-Grudzińskiego (15) osób, spotkanie dotyczące Historii Rodu Jarońskich (75 osób), Narodowe Czytanie 2019 – 8 lektur na ósme Narodowe Czytanie (17 osób).